متن آهنگ علی زند وکیلی باورم کن
رفتی؛ که من در نیمه ی تاریکِ این سیاره باشـم!♫!
رفتی؛ که مثلِ سایه ای، روی زمین آواره باشـم!♫!
رفتی وُ جای خالیت را در کنارم، حس نکــردی!♫!
رفتی وُ چیزی از عذابِ انتظارم، حس نکـردی!♫!
می سـوزم؛ امّا آتشِ عشقِ تو، خاموشی ندارد!♫!
می میــرم؛ امّا داغِ چشمانت، فراموشی ندارد!♫!
باید مرا باور کنی! تنهـــاترین مردِ زمینـــم!♫!
تو؛ در طلوعِ تازه ای… من؛ در غروبِ آخرینــم!♫!
من؛ بی تو در شبهــای دلتنگی، اسیرم… بـاورم کن!♫!
من؛ بی تو مثلِ تک درختی، در کویــرم… بـاورم کن!♫!
زیبـــای من؛ در جشنِ میلادِ تو وُ زیبــاییِ تو!♫!
من؛ آخرین شمعـــم، که می خواهم بمیــرم!♫!
باورم کــــن! باورم کـــــن!♫!
باید مرا باور کنی! من با توأم، هر جــا که باشی!♫!
شایــد؛ تو هم دلتنگی ام را حس کنی، تنهـا که باشی!♫!
با من، بمان… با من، بخوان؛ افسانه ی تنهـایی ات را!♫!
با من، بمان… در چشمهای من ببین، زیبــایی ات را!♫!
من؛ بی تو در شبهای دلتنگی، اسیـرم… باورم کن!♫!
من؛ بی تو مثلِ تک درختی، در کویـرم… باورم کن!♫!
زیبای من؛ در جشنِ میـلادِ تو وُ زیبـاییِ تو!♫!
من؛ آخرین شمعم، که می خواهم بمیــرم!♫!
بـــاورم کن! بـــــاورم کن!♫!